Baixo a cuncha feita a base de placas de plástico reciclado oculta o corazón de Tartaruga Gardián, un dos dez proxectos do sexto Laboratorio de Innovación Cidadá organizado pola Secretaría Xeral Iberoamericana.
Os expertos calculan que, cada ano, os seres humanos vertemos ao redor de oito millóns de toneladas destas pezas imperceptibles e que cada un de nós podemos chegar a inxerir e respirar entre 70.000 e 121.000 no mesmo período de tempo.
Inda que aínda se descoñece os seus efectos, as consecuencias non son menos preocupantes xa que aínda que se deixase de producir plásticos de xeito inmediato, a inxente cantidade acumulada nos nosos océanos nos obrigaría a lidar con ese problema durante séculos.
Baixo custo para axudar ao medio
Con 350 dólares pódese construír esta falsa tartaruga para detectar microplásticos que ademais se conecta cunha base situada na beira e pode facelo con outra tartaruga no mar e esta con outra e así sucesivamente.
“Poden ter unha separación de entre 200 e 300 metros, máis que unha conexión de WIFI e con moita menos tecnoloxía”, asegura a Efe Ricardo Guimaraes, o promotor deste proxecto onde participan mozos de México, Brasil, España, Costa Rica, Uruguai, Colombia e Alemaña.
Grazas a unha conexión por radiofrecuencia varias tartarugas poderían cubrir un amplo espectro de superficie mariña e enviar a información a unha base que á súa vez colgará estes datos nunha páxina web aberta.
E é que este dron de aparencia sinxela, baixo custo e -segundo os seus construtores- doado de montar, é todo un amasillo de pequenas pezas con precisas funcións para o correcto desenvolvemento deste.
Máis alá da cuncha que imita a unha tartaruga, non por estética senón para aproveitar o movemento que unha delas experimentaría no mar e ser así “máis eficientes” contra a ondada, o corazón e a cabeza son claves para este prototipo.
Así, unha caixa interna resgardará o sensor do PH da auga (que mide a súa acidez), un tubo conectado a un medidor polo que cada 15 minutos pasará unha mostra de auga e a luz dun láser diferenciará os microplásticos dos microorganismos.
“A idea é que esa información vaia parar ás autoridades locais para que elas sexan as que actúen e limpen as augas”, explica Guimaraes.
Polo seu lado, a cabeza conterá os outros dous sensores da tartaruga, o da temperatura e o que indicará cuán turbia están esas augas, valores “máis relacionados co cambio climático”, segundo o brasileiro.
O seguinte paso: que poida mergullarse
Tras apenas dez días de traballo, o prototipo do grupo está preto de instalarse, pero os deseñadores admiten que aínda lles falta tempo para melloralo e sobre todo para conseguir analizar o chan mariño que é onde repousan máis microplásticos.
“É a parte máis contaminada, o sal pégase aos microplásticos e fainos descender, por iso tamén imos ter unha opción para que a xente poida ir á base que estará na beira e analizar auga que puideran extraer do fondo”, engade o brasileiro.
E é que este proxecto, un dos máis tecnolóxicos do laboratorio, quere rematar o evento co maior nivel de funcionamento así como de achegamento coa comunidades e as fundacións da zona os que, ao seu xuízo, deben ser os que trasladen a idea ás autoridades locais.
“Falamos con moitas comunidades e por agora a que mellor recibiu a idea é unha de pescadores, pero tampouco queren que se difunda se nas súas augas hai moita contaminación” porque lles prexudicaría na venda, continúa.
Nese sentido, defenden que sexa o goberno quen tome a iniciativa e empece unha acción conxunta para mellorar a calidade da auga mariña, pero non esquece o poder da cidadanía para levar a cabo iniciativas que coiden o medio.
“Este é un proxecto de ciencia cidadá, por iso queriamos que a tartaruga puidese facer cousas baratas e doadas de atopar, tamén usando ferramentas caseiras e que cada un teña liberdade de modificar o que queira, que se apropien da idea”, resolve.
(Fonte: EFE)