O cultivo de leguminosas en España conta cunha gran tradición. O problema é que, nos últimos tempos, deixouse de lado, o que provocou que o país pase a depender das exportacións para conseguir produtos ricos en proteína vexetal. «A proteína vexetal está a substituír á animal e o problema é que a estamos importando doutros países, como Arxentina, e que en moitos casos é soia transxénica», conta Marta Santalla, investigadora do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) e unha das participantes no programa Proteinleg, coordinado pola Fundación Empresa Universidade Galega (Feuga). Este proxecto de investigación quere agora pór en valor cultivos tradicionais, como a xudía, a faba ou o altramuz, como fonte desa proteína vexetal coa que se poderán elaborar novos alimentos para humanos e animais.
Na iniciativa, de carácter suprautonómico, están implicadas empresas e institucións de Galicia, Andalucía, Madrid e Navarra, entre elas, Almacenes Gamallo, MIMIC SeaFood e Ramiro Arnedo. Serán estas firmas as que utilicen os resultados para elaborar novos produtos de alimentación humana e animal. O principal obxectivo é pór en valor o cultivo de leguminosas como fonte da que se poden obter proteínas vexetais, que tanta demanda teñen agora no mercado tanto para alimentación animal como humana. «España era un país cun cultivo de leguminosas importante e iso abandonouse», engade a investigadora.
Desde o CSIC, que conta cun banco de xermoplasma onde hai infinidade de sementes de variedades autóctonas, fíxose unha selección «para valorar a súa adaptación a terreos de baixa fertilidade. Seleccionamos variedades con maior contido en proteína para desenvolver novas fórmulas que, por exemplo, permitan alimentar ao gando e tamén desenvolver novos produtos para alimentación humana», explica.
Os cultivos seleccionados, todos eles tradicionais, son os de xudías, guisantes, fabas, garavanzos, caupi (unha especie de xudía típica de Galicia e do norte de Portugal) e altramuz. Algúns deles, como a xudía, son só para alimentación humana, mentres que outros están pensados para animais, como o altramuz, e hai uns terceiros, como o guisante, que teñen variedades diferentes para cada tipo de alimentación. «De cada especie seleccionamos dez variedades e, inicialmente, imos ver como se adaptan agronomicamente. Despois, en colleita imos ver a cantidade e a calidade da proteína que teñen cada un deles», relata. A investigación, na que tamén colabora o Centro Tecnolóxico da Carne de Ourense así como outras entidades do resto de comunidades, iniciouse durante o pasado mes de abril, coa selección das variedades que ían formar parte desta experiencia. Agora recollerase a primeira colleita, o que permitirá comezar a investigar que cantidade de proteína vexetal ten cada un deses cultivos. «Con toda esa información, as empresas de pensos e de alimentación poderán elaborar os seus novos produtos baseados na proteína vexetal», conclúe Santalla.
Fonte: La Voz de Galicia