Un equipo con participación do Consello Superior de Investigacións Científicas deseñou un novo sistema capaz de detectar e localizar incendios de forma temperá e cunha tecnoloxía de baixo custo. A rede de vixilancia, denominada Wi-FLIP, está baseada nunha serie de chips ou sensores de visión intelixente capaces de analizar os cambios na intensidade luminosa e de distinguir o fume doutros fenómenos da paisaxe.
n
n
nO prototipo probouse con éxito en 2011 e 2012 nos montes das Navas-Berrocal, en Almadén de la Plata (Sevilla). O sistema detectou os incendios provocados de maneira controlada a unha distancia duns 150 metros, non se produciron falsas alarmas e o máximo tempo empregado para a activación da alarma foi de seis minutos.
n
nOs sistemas de vixilancia actuais están baseados en cámaras de visión ou termográficas que monitorizan grandes extensións de terreo, o que incrementa o número de falsas alarmas. “A novidade do noso sistema é que incorpora un algoritmo capaz de distinguir o fume e diferencialo do movemento das nubes, a vexetación ou a fauna. Tamén se adapta á variación das condicións de iluminación ao longo do día”, explica Jorge Fernández Berni, investigador do Instituto de Microelectrónica de Sevilla.
n
nO sistema pódese describir como unha cámara intelixente inalámbrica instalada sobre un soporte e conectada a un pequeno panel solar. Á parte do sensor ou chip de imaxe intelixente, incorpora un nodo comercial de rede inalámbrica de sensores, integrado por un microprocesador e un transceptor para enviar e recibir información vía radio. Así mesmo, o prototipo dispón de varios potenciómetros (resistencias variables) para axustar os parámetros do sensor.
n
nO seu funcionamento consiste en asignar a cada módulo Wi-FLIP unha área de vixilancia de curto alcance (con catro sensores cóbrese unha extensión dun quilómetro cadrado), de tal forma que se nunha rexión se produce un incendio, o módulo usa a rede de sensores para enviar vía radio o sinal de alarma á estación de extinción máis próxima, así como unha fotografía que permite dimensionar os medios que se necesitan para sufocalo.
n
n“O que fan os sensores é basicamente analizar o dinámica espazo-temporal do fume, é dicir, que forma ten cando aparece sobre un fondo de vexetación e a velocidade coa que se move. Isto tradúcese nunha serie de parámetros que imos analizando progresivamente conforme aparece movemento na escena. Se algún deses parámetros non cumpre cunha serie de condicións previamente establecidas, o algoritmo descarta ese movemento e prosegue analizando o resto da escena”, detalla o investigador.
n
nSe, pasado un certo tempo (un parámetro máis do algoritmo), todas as condicións se cumpren, dispárase a alarma. “Só entón se envía unha imaxe vía radio para a confirmación remota da existencia do incendio. Mentres tanto, o sistema realiza in situ a captura de imaxes e o seu procesamento”, apuntan os científicos.
n
nDe momento, o sistema que se probou está composto dun nodo sensor e unha estación base á que se envía o sinal de alarma e as imaxes do incendio. “Para unha rede máis grande, a xestión das comunicacións pasa a ser un aspecto importante: habería que determinar primeiro os camiños óptimos para retransmitir a alarma até a estación base, establecer os nodos con máis importancia dentro da rede, así como xestionar automaticamente os erros na transmisión e a recepción dos datos”, indica Fernández Berni.
n
nO desenvolvemento, publicado no International Journal of Wildland Fire, foi deseñado por investigadores do Instituto de Microelectrónica de Sevilla (CSIC-Universidade de Sevilla), a Universidade de Sevilla e o Plan INFOCA da Consellería de Agricultura, Pesca e Medio Ambiente da Xunta de Andalucía.
n
n(Fonte: SINC)
n
nOs sistemas de vixilancia actuais están baseados en cámaras de visión ou termográficas que monitorizan grandes extensións de terreo, o que incrementa o número de falsas alarmas. “A novidade do noso sistema é que incorpora un algoritmo capaz de distinguir o fume e diferencialo do movemento das nubes, a vexetación ou a fauna. Tamén se adapta á variación das condicións de iluminación ao longo do día”, explica Jorge Fernández Berni, investigador do Instituto de Microelectrónica de Sevilla.
n
nO sistema pódese describir como unha cámara intelixente inalámbrica instalada sobre un soporte e conectada a un pequeno panel solar. Á parte do sensor ou chip de imaxe intelixente, incorpora un nodo comercial de rede inalámbrica de sensores, integrado por un microprocesador e un transceptor para enviar e recibir información vía radio. Así mesmo, o prototipo dispón de varios potenciómetros (resistencias variables) para axustar os parámetros do sensor.
n
nO seu funcionamento consiste en asignar a cada módulo Wi-FLIP unha área de vixilancia de curto alcance (con catro sensores cóbrese unha extensión dun quilómetro cadrado), de tal forma que se nunha rexión se produce un incendio, o módulo usa a rede de sensores para enviar vía radio o sinal de alarma á estación de extinción máis próxima, así como unha fotografía que permite dimensionar os medios que se necesitan para sufocalo.
n
n“O que fan os sensores é basicamente analizar o dinámica espazo-temporal do fume, é dicir, que forma ten cando aparece sobre un fondo de vexetación e a velocidade coa que se move. Isto tradúcese nunha serie de parámetros que imos analizando progresivamente conforme aparece movemento na escena. Se algún deses parámetros non cumpre cunha serie de condicións previamente establecidas, o algoritmo descarta ese movemento e prosegue analizando o resto da escena”, detalla o investigador.
n
nSe, pasado un certo tempo (un parámetro máis do algoritmo), todas as condicións se cumpren, dispárase a alarma. “Só entón se envía unha imaxe vía radio para a confirmación remota da existencia do incendio. Mentres tanto, o sistema realiza in situ a captura de imaxes e o seu procesamento”, apuntan os científicos.
n
nDe momento, o sistema que se probou está composto dun nodo sensor e unha estación base á que se envía o sinal de alarma e as imaxes do incendio. “Para unha rede máis grande, a xestión das comunicacións pasa a ser un aspecto importante: habería que determinar primeiro os camiños óptimos para retransmitir a alarma até a estación base, establecer os nodos con máis importancia dentro da rede, así como xestionar automaticamente os erros na transmisión e a recepción dos datos”, indica Fernández Berni.
n
nO desenvolvemento, publicado no International Journal of Wildland Fire, foi deseñado por investigadores do Instituto de Microelectrónica de Sevilla (CSIC-Universidade de Sevilla), a Universidade de Sevilla e o Plan INFOCA da Consellería de Agricultura, Pesca e Medio Ambiente da Xunta de Andalucía.
n
n(Fonte: SINC)
n