Revolucionarios fracasos tecnolóxicos

Tiñan a esperanza posta e acabaron sendo un auténtico fracaso. O despegue tecnolóxico que viviu a sociedade nos últimos anos provocou a aparición de toda clase de dispositivos do máis inverosímiles. Algúns, como os smartphones que inundan os petos dos cidadáns de todo o mundo ou as tabletas, convertéronse en todo un éxito e permitiron ás marcas que se atopaban detrás deles encher as súas arcas de xeito importante.

Pero neste mundo tecnolóxico non todo é éxitos. A curta -pero intensa- vida da industria máis avanzada está enchida tamén de historias que non chegaron a bo porto. Dispositivos que nalgún momento unha mente pensou que podían converterse en revolucionarios e que finalmente o único que acabaron provocando foi máis dunha dor de cabeza nas empresas que os apadriñaban.

Unha das últimas en lanzar un cacharro bastante insólito foi Samsung, que hai uns meses sorprendía a todos ao anunciar que unha das súas apostas empresariais para este ano era un televisor vertical. Aínda é pronto para colgarlle a etiqueta de fracaso a este aparato, pero todo apunta a que, por moito que os seus creadores fregasen as mans pensando no que estaban a punto de patentar, o Samsung Sero engrosará as listas de cacharros que pasaron con máis pena que gloria. As intencións non son de todo malas. Este televisor, dirixido en principio aos mozos que están máis habituados a consumir contidos en formato vertical, ten un tamaño de 43 polgadas e sairá á venda en Corea do Sur como un simple produto experimental.

Samsung foi a última, pero antes que ela foron moitas outras. O xigante de Internet por antonomasia, Google, tamén conta con algunha que outra mancha no seu expediente. As Google Glass, as archicoñecidas lentes do buscador, xeraron durante anos máis fascinación que ningún outro cacharro do mercado. Pero o final da súa historia acabárono pechando coa palabra fracaso. Ata os responsables de Google recoñeceron o que moitos xa sabían: “O fracaso de Google Glass debeuse a chamar tanto a atención sobre o proxecto”, aseverou no seu momento Astro Teller, xefe de Google X, a división na que se xerou o proxecto. Pero Google non quere tirar a toalla. A pesar de que as súas primeiras lentes resultaron ser un produto inservible, incompleto e demasiado caro, os da tecnolóxica preparan con forza as súas próximas lentes melloradas. Está por ver se a historia remata tamén por relegalas ao esquecemento.

Móbiles modulares

Tamén chegaron ao mundo como grande innovación os móbiles modulares. Estes teléfonos diferéncianse dos actuais (fabricados como unha soa peza indivisible) en que están formados por diferentes compoñentes que se poden sacar e cambiar de xeito sinxelo. Estes aparatos contan con bloques de hardware diferentes para o procesador, a batería ou a cámara, de tal forma que se un deles falla ou queda anticuado, simplemente se pode extraer ese compoñente e cambialo por outro mellor. A idea é bastante interesante, pero non acabou de callar. Estes teléfonos acabáronse convertendo en cacharros demasiado caros e pesados para os usuarios. Quen sabe se o tempo acabará dándolles unha segunda oportunidade.

Se se viaxa un pouco máis atrás no tempo, pódense atopar chascos moito maiores dos que xa ninguén se acorda. Un bo exemplo é o Nokia N-Gage. Esta mestura entre videoconsola e teléfono é para moitos un dos maiores naufraxios tecnolóxicos da historia. A hoxe malograda Nokia cría a principios dos 2000 que podería competir no mercado das consolas portátiles achegando ao seu aparato o toque telefónico. Pero equivocouse. Aquel que ousou gastar os 300 dólares que custaba por aquel entón atopouse cun móbil-consola que non era capaz de ofrecer ningunha das dúas opcións como debía. En primeiro lugar, o dispositivo obrigaba os seus donos a sostelo de xeito pouco práctico (coa cabeza cara a un lado) para poder falar. E por se fose pouco esta incomodidade, para poder usalo como consola, os usuarios atopaban con molestas dificultades para poder cambiar os xogos. O deseño facía augas por todos lados.

Só para Twitter

Os responsables de redes sociais tamén quixeron probar sorte no mercado lanzando os seus propios enxeños. E tamén o fixeron con bastante desatino. Twitter Peek saíu no 2009 como un dispositivo pensado para que os fans do paxariño máis tecnolóxico puidesen simplemente comprobar as súas actualizacións na rede social. O dispositivo, cuxo teclado incorporado recorda bastante ás exitosas BlackBerry, tan só mostraba os primeiros 20 carácteres dos teus tuits, o que obrigaba a iniciar un molesto proceso para consultar correctamente todo o que sucedía nesta peculiar praza pública 2.0. Por aquel entón, xa existían aplicacións que permitían facer -de xeito gratuíto e moito máis doado- todo o que facía o Twitter Peek dende un simple smartphone. Outro caso máis da crónica dunha morte anunciada.

(Fonte: La Voz de Galicia)