Quen sabe interpretar os nosos xestos ten acceso aos nosos desexos. No Grupo de Computación Afectiva do Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT) téñeno claro. Por iso os seus enxeñeiros, líderes en innovación, puxeron en marcha o MIT-Mood Meter, un sistema que analiza as expresións corporais.
n
n
n
Imaxine que ten unha tenda de roupa e quere descubrir a reacción inicial dos clientes ante os diferentes produtos. Sabe que esta primeira percepción é moi importante ante a compra final e que, se a analiza, poderá mellorar a colocación das garantías ou calquera aspecto que lle axude a vender máis.
n
n
Pode contratar unha empresa que observe os clientes ou faga unha enquisa preguntándolles se é a cor ou o prezo o que lles fixo devolver a camisa ao estante. Pero, mellor que iso, visualice esta outra opción: vostede instala na tenda unha cámara oculta que nin os grava nin comparte as súas imaxes con ninguén, agás cun ordenador que vai rexistrando sutís expresións faciais cada vez que alguén colle unha peza.
n
n
E ademais, o seu software intelixente distingue se os clientes son homes ou mulleres e que garantía colleron; mide canto tempo pasa antes de que a elixan ou a descarten; detecta en que momento miran o prezo e como reaccionan ante iso polos acenos do seu rostro; compara os resultados cos doutros días da semana; e elabora un informe sobre as reaccións emocionais dos clientes, que resulta moi útil para deseñar estratexias de venda.
n
n
Quizais sexa aínda algo afastado, pero "varias empresas de moda e de perfumes xa se interesaron polo que estamos a facer", explícame Javier Hernández Rivera, investigador do Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT), que xunto ao seu compañeiro Ehsan Hoque está a preparar o proxecto MIT-Mood Meter co que medirán o estado de ánimo no campus.
n
n
Para iso, xa empezaron a rexistrar expresións faciais en diferentes puntos da universidade. Por agora contan con catro cámaras que captan datos en lugares estratéxicos, e con esa información queren descubrir se efectivamente os días de chuvia os estudantes están máis malhumorados, se un ámbito resulta máis agradable que outro e os picos de estrés, entre outros factores.
n
n
O MIT-Mood Meter é aínda un proxecto piloto que ilustra un campo da intelixencia artificial chamado "computación afectiva". O seu obxectivo é deseñar software emocionalmente intelixente para que a nosa relación coas máquinas sexa o máis confortable posible. "Non sei se recordas o clip de Windows", dime Javier. "Aquel debuxo intentaba axudarche pero era un desastre porque non sabía interpretar que necesitabas en cada momento".
n
n
"As persoas modulamos constantemente a nosa interacción con outras mediante o noso ton de voz e a linguaxe non verbal. As máquinas parecen ineptas neste sentido, pero pouco a pouco están utilizando sensores que incorporan rexistros sobre as emocións ao seu funcionamento", explica.
n
n
Espellos, pulseira e cámaras para escudriñar cada reacción
n
n
No seu laboratorio do flamante novo edificio do MediaLab -o laboratorio de investigación multimedia creado por Nicholas Negroponte en 1985-, Javier Hernández colócame fronte a un espello que detecta e indica o meu ritmo cardíaco en función de case imperceptibles cambios no ton da miña pel. Ponme unha pulseira que, por condutividade térmica, rexistra o meu nivel de estrés e atención. Unha cámara analiza diferentes puntos e movementos da miña cara para ver, de xeito continuo, en que momento da miña conversación con Javier eu estou atento, distraído, pensativo, interesado confundido ou conforme co que me vai explicando. E ademais de todo isto, un software en fase de ensaio mide con fina precisión diferentes graos do meu sorriso.
n
n
Javier recoñece que aínda é un piloto e máis que obter resultados impactantes, o seu interese é poñer a punto a tecnoloxía e ir perfeccionándoa. Sabe que as grandes empresas poden estar interesadas nestas aplicacións para avaliar o ámbito de traballo e o humor dos seus empregados. Tamén haberá demanda nos grandes centros comerciais e non descarta que mesmo no ambiente universitario do MIT.
n
n
E para rematar, un conto que corre por aquí: o MIT era unha das universidades de EE UU con maior índice de suicidios entre os seus estudantes. Isto supón unha enorme preocupación para os seus directivos, ata o punto de que hai un departamento traballando especificamente no estado emocional dos alumnos. Rumoréase que, cando se detectan niveis extremadamente altos de estrés, xa sexa pola proximidade dos exames, por pasar moitas semanas seguidas sen ningún festivo ou por calquera outro motivo, o MIT decide conceder un día libre ou organizar algunha actividade no campus para intentar rebaixar a tensión. Javier exáltase: "¡ Guau! Si que me soa, é verdade. Acábasme de dar unha idea. As nosas cámaras e software poderían servir precisamente para ir monitoreando estes graos de estrés. Falarei con eles".
n
n
(Fonte: SINC)