Nanotecnoloxía e deseño intelixente para reducir os custos de explotación aeronáuticos

A innovación continua no deseño das aeronaves logrou aumentar a eficacia deste tipo de transporte, aforrar combustible, amortecer o ruído e reducir o prezo dos billetes para os pasaxeiros. Agora un proxecto financiado con fondos europeos quere levar á industria aeronáutica europea ao seguinte nivel mediante a combinación de distintas técnicas de deseño intelixente novas que permitan reducir o tempo e os custos de desenvolvemento.

O proxecto financiado con fondos europeos SARISTU (Smart Intelligent Aircraft Structures), posto en marcha en setembro de 2011, dedicouse á posible aplicación de materiais innovadores en fases concretas do deseño. Coa integración de materiais distintos para compoñentes como as ás, os seus responsables demostraron que é posible reducir un 6% a resistencia aerodinámica e cargar menos combustible para completar unha ruta. Os deseños aerodinámicos novos son, ademais, máis lixeiros e xeran menos ruído. Deste modo redúcese o impacto dos voos baixos sobre os barrios que rodean os aeroportos.

Estas melloras poderían parecer axustes de pouca entidade nunha faceta do deseño das aeronaves, pero o certo é que as súas implicacións son de gran calado. Preto de 2200 millóns de persoas viaxan en avión ao ano por pracer ou negocios, unha cifra que pon de manifesto a magnitude do problema que supón a contaminación e o ruído que xera esta industria. Investigadores e fabricantes non desisten no seu empeño por dar con formas novas de alixeirar os avións, aumentar a súa aerodinámica e lograr que consuman menos combustible, obxectivos todos eles subscritos por SARISTU.

Este proxecto, financiado con máis de 32 millóns de euros procedentes da Unión Europea, finalizará en agosto de 2015 tras cumprir coa misión de combinar distintas tecnoloxías que dean lugar a puntas de á manobrables. O consorcio de SARISTU xa creou un compensador con novos materiais e tecnoloxías capaz de cambiar de forma en voo e que permite aos pilotos reducir a resistencia ao aire.

Outras innovacións integradas garanten o correcto funcionamento dos sistemas introducidos. Por exemplo, a existencia dun oco entre o dispositivo hipersustentador e as partes fixas da aeronave anularía calquera tipo de beneficio, polo que se desenvolveu un elemento elástico de conexión composto por unha resina con nanotubos de carbono, estruturas nanométricas de enorme resistencia, que mantén a súa elasticidade a temperaturas extremadamente baixas. A resina tamén é capaz de soportar velocidades do vento enormes.

Redución de peso

Outra vantaxe de utilizar nanotubos de carbono nestas resinas estriba na posibilidade de reducir aínda máis o peso. Neste caso pódense lograr reducións de ata o 3% en comparación cos sistemas fixos tradicionais. A súa combinación cunha ampla gama de tecnoloxías distintas conduciría a un aforro do 15% no custo de instalación do sistema eléctrico.

SARISTU supón un avance importante cara á integración de propostas estruturais intelixentes no deseño aeronáutico tradicional e pon de manifesto o potencial da nanotecnoloxía na fabricación de aeronaves. Ademais, o proxecto demostrou que as melloras graduais son capaces de reducir considerablemente o peso e os custos de explotación e aumentar o rendemento aerodinámico.

(Fonte: Cordis)