Trátase dun avance na bioimpresión que permitirá substituír as próteses metálicas por implantes creados con células do propio paciente, rexenerar tecido en persoas con enfermidades óseas e evitar os ensaios clínicos en animais.
O grupo de expertos, formado por enxeñeiros e científicos da Universidade Complutense de Madrid e do CSIC (ICTP-Grupo de Biomateriais de Luis-Rodríguez Lorenzo, membro do CIBER-BBN), imprime cuadrículas de policaprolactona (PCL) en 3D, nas que se depositan as células extraídas ao paciente mediante unha agulla engadida ao extrusor da impresora.
As células reprodúcense, invaden o PCL e substitúeno por un material natural, óso ou cartilaxe. Para o proxecto, utilizan os modelos de impresoras 3D Hephestos 2 e Witbox 2, doadas pola compañía española BQ, que, ademais, os asesorou tecnicamente durante o proceso, como explicaron nun comunicado.
Os investigadores estudan dúas vías para implantar o tecido no paciente. A primeira é introducir a cuadrícula coas células na parte rota do óso ou cartilaxe para que se rexeneren dentro do corpo. A segunda é crear un ecosistema no laboratorio para que as células reconstrúan o tecido humano, que se implantaría despois ao enfermo.
Ao estar creados coas células do propio paciente e á súa medida, a posibilidade de rexeitamento destes implantes é moito menor que o das próteses metálicas. Nieves Cubo, impulsora do proxecto, explica que “non falamos de substituír, senón de rexenerar. Buscamos cambiar as próteses artificiais por algo que se integre no corpo”. Este avance tamén será aplicable á rexeneración dos tecidos de persoas con enfermidades óseas (como a osteoporose).
Nieves asegura que “usar no laboratorio algo que se comporta exactamente igual que o corpo humano reduce custos, aforra sufrimento e asegura os resultados, porque que algo funcione nun animal non sempre significa que o faga tamén nun humano e viceversa”.
(Fonte: EP)