O interese de Chris Magee polas taxas de mellora tecnolóxica comezou en 2003: “Había moitos campos que non evolucionaban tan rápido como establecía a Lei de Moore, e empecei a tratar de establecer a medida destas”.
Naquel momento, o seu enfoque baseábase na obtención de métricas específicas para cada campo tecnolóxico, ata que en 2010 se decatou de que non recorrera á maior base de datos do mundo sobre tecnoloxía: o rexistro estadounidense de patentes. “Quizais haxa suficiente información aí para establecer vinculacións co dinamismo do cambio tecnolóxico”, pensamos. Aínda así, o seu traballo seguiuse baseando nunha formulación extraordinariamente lenta e pouco fiable: a lectura por parte de humanos de miles de patentes.
Agora, cinco anos máis tarde, o MIT anunciou que un equipo de enxeñeiros no que participa Magee logrou desenvolver unha fórmula que permitiría estimar a que velocidade está a avanzar unha determinada tecnoloxía, baseándose na información que poida extraerse das patentes vinculadas a esta.
Os investigadores elixiron 28 tecnoloxías (como a enerxía solar fotovoltaica, a impresión 3D e a secuenciación do xenoma) e extraeron datos das máis de 500.000 patentes relacionadas rexistradas na Oficina de Patentes de Estados Unidos, “grazas ao desenvolvemento dun novo método para seleccionar de forma rápida e precisa as patentes que mellor representan cada tecnoloxía”.
Unha vez identificadas, o equipo analizou varias métricas e descubriu que algunhas delas resultaban máis útiles que outras para predicir a taxa de mellora dunha tecnoloxía. Destacaban particularmente as citas prospectivas (número de veces que unha patente é citada por patentes posteriores) e as datas de publicación (obviamente, as tecnoloxías cun maior número de patentes recentes son máis propensas a estar a innovar a un maior ritmo).
Pola contra, a mera existencia dun maior número de patentes para unha tecnoloxía en concreto di pouco sobre o seu nivel de innovación: “A impresión 3D só ten 300-500 patentes, e evoluciona ao mesmo ritmo que os semicondutores, que teñen ao redor de 150.000 patentes,” aclara un dos membros do equipo.
Ecuación para a taxa de mellora
Tras iso, o equipo ideou unha ecuación que incorpora a media de ambas as dúas métricas para calcular a taxa de mellora de cada un dos campos tecnolóxicos. Os resultados de aplicala resultaron coincidir notablemente con enfoques anteriores e máis laboriosos para calcular o ritmo de innovación tecnolóxica. Así, demostraron que as tecnoloxías estudadas que máis rápido se están a desenvolver son as comunicacións ópticas e sen fíos, a impresión 3D e a resonancia magnética. Pola contra, outras como as turbinas eólicas e os motores de combustión atopábanse á cola en canto ao ritmo de mellora. Agora, esta nova técnica pode converterse nunha útil ferramenta de predición para a industria, a Administración e os investidores de capital risco.
Magee e Chris Benson, do Departamento de Enxeñería Mecánica do MIT, publicaron hai uns días os resultados da investigación na revista PLos ONE, nun paper que contiña as ecuacións e as conclusións fundamentais do estudo sobre o uso predictivo das patentes.
(Fonte: ticbeat)