Na Singularity University, que impulsan entre outros a NASA, Google, Cisco ou Genentech, conviven tecnoloxías que producen, a partes iguais, esperanza e medo ao descoñecido. É o caso de máquinas capaces de “evolucionar”.
A singularidade tecnolóxica é unha hipótese que prognostica que chegará un momento no que a intelixencia artificial será capaz de auto-mellorar se recursivamente. En teoría, as máquinas serán capaces de crear outras máquinas aínda máis intelixentes, fito que derivaría nunha intelixencia moi superior á humana e, o que resulta máis chocante, fóra do noso control.
A palabra singularidade foi tomada da astrofísica: un punto no espazo-tempo – por exemplo, dentro dun burato negro – na que non se aplican as regras da física ordinaria. Foi asociada á explosión da intelixencia artificial durante a década de 1980 polo novelista de ciencia ficción Vernor Vinge. Nun simposio da NASA en 1993, Vinge prognosticou: “Dentro dos 30 anos, teremos os medios tecnolóxicos para crear intelixencia sobrehumana. Pouco despois, será o fin da era humana”.
Cordeiro é discípulo do doutor Ray Kurzweil -cofundador e director da Singularity University e un dos seus principais profesores-. Na súa última viaxe a España -orixe dos seus pais-, deu múltiples charlas e conferencias, divulgando algúns dos avances cos que convive cada día na sede onde dá clases, o centro Ames da NASA en Mountain View, California.
Tecnoloxía máis rápida que o cerebro
Cordeiro está convencido que para 2029 a intelixencia artificial alcanzará á humana e de aí á singularidade faltará pouco. ¿Talvez en 2045? De feito, nos próximos 20 anos, anuncia o profesor, haberá máis cambios que nos últimos 2 milenios. Agora mesmo a tecnoloxía é moito máis rápida que o cerebro -unha simple calculadora multiplica números de 5 cifras en décimas de segundo-, pero funciona de forma distinta -por exemplo, non alcanzou o nivel de conexións equivalente ao que teñen as neuronas nun cerebro humano-.
Non obstante, se a velocidade exponencial da lei de Moore non se detén e seguen avanzando as investigacións de redes neuronais de xigantes como Google, para 2029 o grao de integración da tecnoloxía permitirá xerar un equipo tan potente e complexo como un cerebro. E moito máis rápido.
Evidentemente, un escenario como o que debuxa a teoría da singularidade tecnolóxica esperta inquietude e esperanza a partes iguais. Se ben por un lado a intelixencia artificial e o ‘deep learning’ serán capaces de asombrosos avances, calquera tecnoloxía tan avanzada como para resultar case incomprensible xera rexeitamento.
Na actualidade, xa hai cousas que xa están no límite da credibilidade e producen desasosego. Como dicía o escritor Arthur C. Clark: “Calquera tecnoloxía suficientemente avanzada é indistinguible da maxia”.
Segundo opina Manuel Monterrubio, Enxeñeiro en Informática pola UPM e CEO da compañía especializada en transformación dixital EXEVI: “Ao longo da nosa historia, algúns avances tecnolóxicos provocaron temor. O medo ao novo e o descoñecido é comprensible, non obstante todas as tecnoloxías poden usarse para o ben ou para o mal, como pode usarse o lume para quentar e cociñar alimentos, ou para queimar a xente. No caso da singularidade, parece claro que habemos de ser cautos, regulando o seu desenvolvemento pero sen limitalo e, sobre todo, tratando de que esas futuras IA aprendan dos nosos valores éticos e morais, así como dos erros e acertos da nosa especie”.
Inmortalidade para 2045
Por outro lado, Cordeiro fala tamén con normalidade e total convencemento de que a mortalidade será “opcional” para 2045, como xa adiantaba a prestixiosa revista TIME agora hai un ano.
El cre firmemente que neste século se alcanzará a inmortalidade real, grazas a corpos nos que o envellecemento se detivera aos 25 anos, por exemplo. Pero antes de que iso chegue, centros de investigación como esta universidade traballan en posibilidades como pasar a nosa conciencia a potentes cerebros artificiais.
(Fonte: EP)