Un consorcio de vinte empresas e organizacións líderes no sector das telecomunicacións anunciou a finalización con éxito do proxecto de investigación europeo 5G-Crosshaul.
O consorcio 5G-Crosshaul, coordinado pola Universidade Carlos III de Madrid (UC3M), foi seleccionado en 2015 para desenvolver unha rede de transporte 5G que integrase o backhaul e o fronthaul, dous segmentos clásicos das redes de telecomunicacións 4G. Na quinta xeración de redes de comunicación, que se prevé substitúa ao 4G en torno ao 2020, estes dous segmentos fusiónanse en algo que se coñece como crosshaul, que debe permitir unha reconfiguración adaptable e definida por software de todos os elementos de rede nun ámbito de administración unificado, multiusuario e orientado ao servizo.
A rede de transporte que presentan agora é capaz de conectar de xeito flexible puntos de acceso radio 5G e funcións da rede central aloxadas na nube. Esta configuración lógrase a través da implementación dunha infraestrutura de control xunto cun plano de datos unificado, que integra tecnoloxías innovadoras de transmisión de alta capacidade así como novas arquitecturas de conmutación con latencia determinista. “O plano de datos vén a ser como un músculo, mentres que a infraestrutura de control sería como un cerebro. E grazas á súa integración o que conseguimos neste caso é que se poida mover unha inxente cantidade de datos en moi pouco tempo, e que o poidamos facer controlando canto tarda en realizarse este proceso”, aclaran os investigadores.
A solución 5G-Crosshaul foi demostrada e validada a través de 18 experimentos que integran múltiples compoñentes tecnolóxicos dos socios do proxecto. Os ensaios fóra de laboratorio leváronse a cabo en Berlín, Madrid, Barcelona e Taiwán, lográndose unha latencia inferior a milisegundo, un rendemento de decenas de Gbps e aforros de enerxía e custo de ata o 70%, dependendo do escenario de implementación. As probas tamén demostraron a rapidez de implementación do servizo (en cuestión de minutos), grazas ao emprego dos conceptos de SDN (redes definidas por software) e NFV (virtualización de funcións de rede).
(Fonte: UC3M)