Quizais por iso os smartphones democratizaron a tecnoloxía como poucos antes: nin era tan barato nin permitía facer tantas cousas, nin moito menos levalo a todas partes. O smartphone non ten parangón nin sequera nos computadores durante o noventa e primeiros 2000. Tamén por iso son a facción máis popular de cada gran fabricante que os ten no seu catálogo: cando falamos deles seguramente son os seus teléfonos o que se nos vén á cabeza. Pero hai vida máis aló deles. De feito, o dos smartphones é un negocio moi difícil. Producilos pode chegar a ser relativamente sinxelo, pero facer diñeiro con eles é outra cuestión.
Como gaña diñeiro entón cada empresa tecnolóxica? Que é o que realmente lle dá beneficios e chega a soster á compañía?
Alphabet
Alphabet é unha empresa que se fixo famosa entre o gran público, en maior ou menor medida, por algúns dos seus produtos crave: o seu buscador Google.com, o seu servizo de correo electrónico, as súas ferramentas de ofimática na nube ou o sistema operativo para móbiles Android. A forma de monetizar todos eses produtos leva, en case todas as ocasións, ao mesmo: Google é unha empresa de publicidade, a maior axencia do mundo. O resto dos seus produtos son unha forma de levar esa publicidade a cantas máis persoas mellor baixo o seu dominio.
As apostas de Google para ir máis aló dese negocio foron moitas, todas insignificantes nos seus resultados financeiros. A compra e posterior venda de Boston Dynamics é só un exemplo de como pode permitirse usar a unha boa parte da empresa como laboratorio e mesmo escenario no que desenvolver afeccións. A torta publicitaria sempre paga a festa cun sorriso e moitos billetes sobrantes na carteira.
É Alphabet unha empresa dependente do negocio publicitario de Google? Completamente. Hai visos de que a tendencia cambie? Non, as súas “outras apostas” son unha máquina de perder diñeiro de forma divertida. É isto irremediable? Tampouco, quizais leve moitos anos pero a compañía, como calquera outra empresa, foi deixando sinais da súa vontade de deixar de depender dunha soa división. E de feito, as millonarias perdas desas “outras apostas” van deixando de ser tan sanguentas trimestre tras trimestre desde fai un par de anos, nos que se van achegando aos poucos á rendibilidade. Algo axudan os Pixel ou os Google Home, aínda que o que lograsen a efectos de contabilidade dentro de toda a empresa é pouco máis que anecdótico.
Larry Page, o seu CEO, xa escribiu recentemente unha carta aos investidores na que se mostraba “entusiasmado” sobre o futuro desas apostas. Merece especial atención Waymo, que a finais do ano pasado saíu de Google X para converterse nunha división propia encargada do rumbo de Alphabet na industria dos coches autónomos.
Amazon
Amazon é comercio electrónico, e o comercio electrónico é Amazon. Con matices, con asteriscos, si. Pero con pouco violín e moito mono de traballo, a empresiña de Bezos converteuse nun xigante. Un xigante que factura 35.000 millóns de dólares ao trimestre polas súas vendas comerciais e 3.700 millóns por Amazon Web Services (AWS), os seus servizos na nube. Pero un número de ingresos elevado non sempre implica uns golosos beneficios.
A súa división de América do Norte arroxa beneficios que crecen moito máis rápido que os seus ingresos, o cal é unha noticia excelente para Amazon. Non o é tanto que a súa división internacional, que xestiona as vendas fóra da rexión norteamericana e os aumentos nos ingresos, supoñen unhas perdas maiores: cada vez cústalle máis diñeiro a Amazon vender os seus produtos, algo froito das súas moi agresivas políticas que á súa vez se traducen nunhas condicións cada vez mellores para o comprador. Menos tempo de envío ao mesmo prezo, cada vez máis servizos incluídos con Prime, favores aos clientes como a garantía do menor prezo posible incluso se o reservou cando estaba máis caro…
Doutra banda, a excelente travesía de AWS, que ten uns beneficios moitísimo máis folgados que o do retail, ao redor dun 25%, e tamén manexa unha tendencia á alza que xa quixesen moitos outros. En 2015 produciuse ese sorpasso no que, aínda que os ingresos seguían estando moi por baixo, o seu negocio na nube deulle moitos máis beneficios. En certa forma, os seus servidores están a subvencionar que podamos comprar en Amazon en condicións moito mellores. Os beneficios de AWS xa están a chegar aos 1.000 millóns de dólares trimestrais.
Apple
Ao longo da súa historia, e especialmente desde que comezou a vender algo máis que computadores, Apple foi variando a súa dependencia dunha ou máis liñas de produto. Comezou, claro, cos Mac. Daquela o iPod chegou a supor o 40% do negocio de Apple (importante ter en conta a diferenza de prezo medio entre iPod e Mac), e o iPad fixo a súa incursión despois.
De fondo, o implacable dominio do iPhone, que en 2012 superou a barreira do 50% dos ingresos de toda a compañía e desde entón continuou a súa escalada. Hoxe está en torno ao 65%. É dicir: de cada tres dólares que ingresa Apple, dous son froito directo do iPhone. No dólar restante tamén está a súa influencia e parte de responsabilidade: ingresos por App Store, iCloud, Apple Music, etc.
Os tempos máis recentes de Apple parecen suxerir que, ante a imposibilidade de que haxa un fenómeno tan masivo como o smartphone, e coas vendas tocando certo teito, a evolución natural está en obter máis dólares de cada usuario de iPhone maximizando os seus servizos: iCloud a partir de iOS 11 xa ten unha aplicación de ficheiros e por tanto convértese nunha alternativa real a Dropbox, Apple Music lanzouse fai un par de anos, a App Store foi fortemente redeseñada para obter un empuxón nas vendas, e o negocio de dispositivos corporais está en alza con Apple Watch e AirPods á cabeza.
(Fonte: Xataka)