Rubén Costa está empeñado en conseguir sistemas de iluminación saudables e baratos. E de momento vai por bo camiño. Fixouse nas proteínas fluorescentes que teñen os organismos dotados de bioluminiscencia.
A bioluminiscencia é a capacidade dalgúns organismos, tanto do reino vexetal como animal, de producir luz a partir de enerxía química. As proteínas capaces de emitir luz coñécense dende os anos sesenta. Saltaron á fama cando se converteron nunha ferramenta de laboratorio capaz de facer visible a expresión dos xenes. O Nobel de Química 2008 foi outorgado precisamente aos desenvolvedores deste novo material que supuxo unha revolución na ciencia.
Aínda que nos laboratorios as proteínas fluorescentes funcionaban moi ben para desentrañar algúns dos misterios da vida, para outros usos, como o que pretende Rubén Costa, non eran moi axeitadas.
A súa baixa estabilidade e a necesidade de auga para funcionar eran un inconveniente importante, porque o líquido elemento está disputado coa iluminación. Así que este novo investigador, que se define a si mesmo como unha persoa que non pode deixar de aprender, propúxose remedialo.
E é que Rubén Costa tampouco pode parar de innovar. Deixouno claro dende a súa tese doutoral, que realizou en tres anos na Universidade de Valencia e mereceu senllos premios da Real Sociedade de Química Española e a International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC). O mérito: mellorar os dispositivos luminiscentes de capa fina baseados en complexos de iridio. Ata que el interveu, o principal problema destes dispositivos era a súa breve estabilidade, de apenas uns minutos. Pero o novo investigador valenciano mellorouna ata lograr que funcionase durante miles de horas.
E o mesmo fixo coas proteínas luminiscentes. Resolveu a dependencia que teñen da auga ao desenvolver unha goma, formada pola combinación de dous polímeros, que interaccionan coas proteínas luminiscentes e estabilízaas durante anos conservando as súas propiedades. Salvar o problema da auga, ao substituílo por esta goma, permitiu o uso destas proteínas en sistemas de iluminación.
Destacado polo MIT
A carreira de Rubén Costa sempre foi ligada a desafíos tecnolóxicos, como este, aos que deu unha resposta inmediata. Non é de estrañar que recibira varios premios e este proxecto para conseguir unha iluminación saudable a base de proteínas fose considerado como un dos proxectos españois máis innovadores polo MIT.
Este novo concepto de iluminación foi recoñecido como unha das tecnoloxías revolucionarias deste século con varios premios ao longo de 2016. E o seu creador foi seleccionado recentemente pola revista do Massachusetts Institute of Technology (MIT) como un dos 10 mozos innovadores máis importantes de España. Agora Costa ten que competir co seu proxecto: “Nova xeración de BioLED sustentables e de baixo custo que substituirá os sistemas actuais de iluminación” con outros candidatos europeos polo recoñecemento europeo do MIT.
E tampouco é estraño que “fichara” polo IMDEA Materiais, onde dirixe o grupo de biodispositivos e materiais optoeléctricos híbridos. O seu obxectivo, conseguir unha iluminación máis barata, duradeira e saudable, dende lámpadas a sensores luminosos de automóbiles, pasando polas pantallas de ordenadores ou a iluminación urbana.
Para iso, coas súas proteínas luminosas xa conseguiu unha vida útil superior a 150 horas. O seguinte paso é chegar ás 50.000 horas, como moitos leds actuais. Para logralo, ademais do seu equipo, conta cun “axudante” moi especial. A bacteria Escherichia Coli, que todos levamos no noso interior.
Esta bacteria, ademais é unha “man de obra” barata capaz de producir proteínas luminiscentes as 24 horas do día cunha reprodutibilidade inmellorable e a un custo realmente baixo.
Malia todo, agora Rubén Costa trata de conseguir un financiamento europeo e privado que se manteña un período de tempo suficiente para entender e mellorar esta novidosa tecnoloxía.
(Fonte: Innovaspain)