A idea é abaratar custos de atención, minimizar os tempos e dar ás persoas a maior cantidade de oportunidades de curación e recuperación, poñendo a tecnoloxía de última xeración ao servizo dos médicos e sanitarios en xeral.
Ensaios clínicos con microchips
Estes microchips son máis pequenos que un polgar humano e poden replicar a complicada interface que existe entre os órganos e os capilares, algo similar á idea da micro-fabricación, o proceso de facer estruturas nunha escala micrométrica.
Os científicos e os médicos puideron reconstruír órganos como os pulmóns humanos centrándose no uso de sistemas baseados en complicados de microchips que emulan á perfección estes sistemas corporais.
Estes novidosos ensaios clínicos pretenden prescindir do uso de animais á hora de probar a seguridade e a eficacia dos tratamentos para os pacientes humanos e dese xeito evitar a utilización de seres vivos que ata agora era a única alternativa posible.
Tecnoloxía portátil
Moitos médicos están a adoptar tecnoloxías como Google Glass, que lles permiten atender un paciente ou os seus familiares e “ver” en tempo real a súa ficha ou historial médico, facendo o proceso de consulta máis áxil e eficaz e dando datos concretos e actualizados.
Tamén é unha forma de ensinar, xa que os estudantes de medicina poden apreciar case “en primeira persoa” as vicisitudes dunha cirurxía, polo que a aprendizaxe é de mellor calidade que se só acceden a un vídeo.
Para a atención remota sería un excelente instrumento que lle permitiría a un médico dar instrucións precisas e exactas de procedementos de emerxencia que poden salvar vidas, ante a imposibilidade ou a demora dos traslados a centros hospitalarios dunha persoa accidentada ou enferma.
Outra das opcións son os drons ambulancia monitorizados a distancia, que se trasladan en tempo récord xunto aos pacientes e son capaces de tomar os signos vitais e ata de aplicar algunhas medidas de reanimación (inxeccións, respiración artificial, etc.).
Material biolóxico impreso en 3D
As impresoras 3D abren un grande abano de posibilidades á hora da súa aplicación no ámbito da asistencia sanitaria, xa que poden personalizar determinados elementos que serven para mellorar a calidade de vida dunha persoa e ata salvarlla.
Entre as múltiples opcións deste campo xa se están a fabricar arterias e vasos de diferentes tamaños, que se insiren para suplantar outros danados e ata láminas que aplicadas no tecido do corazón, axudan a cicatrizar os infartos de miocardio
Un grande avance foi tamén a fabricación de prótese de uso simple como dedos ou mans mecánicas, que a custos moi baixos, dan ás persoas amputadas ou con defectos de nacemento, a posibilidade dunha maior liberdade de movementos.
Xa se está a traballar na creación de certos materiais que poderían ser materia prima para fabricar parches e sucedáneos de óso e cartilaxe, para facilitar a curación de fracturas e ata substituír partes enteiras danadas.
A optoxenética
Esta nova tecnoloxía permite aos neurocirurxiáns “prender” unha soa neurona do cerebro cun clic de rato, dende un ordenador. Esta técnica levouse a cabo unicamente con animais e é eloxiada e criticada á vez, xa que implica manipulación do xenoma.
O propósito é lograr controlar as células nerviosas e desta forma intentar comprender o funcionamento do órgano máis complexo e menos coñecido dos seres vivos: o encéfalo.
Se se logra a efectividade da devandita técnica, poderían chegar a entenderse enfermidades que teñen a súa orixe na deformación ou en problemáticas puntuais das neuronas, tales como a depresión, o Alzheimer, o Parkinson ou a esquizofrenia.
Quirófanos híbridos
Un quirófano híbrido é unha innovación na que un ámbito de operacións tradicional está equipado coa tecnoloxía médica máis avanzada, co obxectivo de mellorar a atención prestada aos pacientes e potenciar o conxunto de habilidades dos médicos á hora de realizar unha intervención ou de administrar un tratamento.
As tecnoloxías utilizadas nos quirófanos híbridos axudaron a reducir o trauma, a cicatrización, benefician a rehabilitación e axudan diminuír as estancias hospitalarias dos pacientes.
Estas inclúen técnicas avanzadas de imaxe, que permiten unha orientación intraoperatoria en tempo real, así como ferramentas para axudar a realizar os procedementos de alto risco minimamente invasivos.
Sensores dixeribles
Un sensor dixerible transmite información sobre un paciente aos profesionais médicos para axudarlles a personalizar a atención, así como a atención prestada aos outros individuos que experimentan condicións ou problemas de saúde similares.
Con só tragar unha pílula, esta realizará unha monitorización dos órganos internos, dando información veraz en tempo real aos que supervisan o procedemento de xeito sen fíos.
Unha innovación desta natureza podería ter efectos de longo alcance, ao axudar a detectar enfermidades e condicións de saúde das persoas en etapas temperás e en condicións de vida normais, sen a presión do ingreso hospitalario nin as condicións específicas (medicación, contrastes, etc.) das probas convencionais.
(Fonte: EFE Futuro)