Unha universidade de Países Baixos sitúase no epicentro da revolución tecnolóxica aplicada á produción de alimentos. Así utilizan a xenética, os sensores e a intelixencia artificial.
Cambiando a cor das luces do seu invernadoiro Leo Marcelis pode modificar o olor, o sabor e mesmo o contido en vitaminas dos seus tomates. Para que crezan de forma máis eficiente acende a luz vermella; para que as tomateiras sexan máis pequenas e os tomates conteñan máis antioxidantes sobe o ton de luz azul; e para que os talos sexan longos e teñan menos ramas aplícalles unha luz vermella escura.
“A clave é lograr un equilibrio entre as diferentes cores”, di o profesor de produción de cultivos da Universidade de Wageningen de Países Baixos, mentres examina unha sala con clima controlado con estantes cheos de tomateiras en crecemento. “Se conseguísemos un tomate que tivese o dobre de vitamina C do normal, podería axudar a unha gran parte da poboación mundial que ten unha inxestión insuficiente da devandita vitamina”.
Wageningen non é unha universidade moi coñecida, pero é unha peza clave dunha nova revolución que está empezando a influír na industria alimentaria e na produción agrícola. Xunto coa Universidade de California en Davis e a Universidade de Cornell, ambas as dúas de EEUU, é un dos centros de investigación líderes mundiais en tecnoloxía alimentaria. Denomínaselle o “Val dos Alimentos”, en referencia á innovación que xera ao estilo do Silicon Valley e á gran cantidade de start up e firmas de capital risco que está a atraer.
Algúns investidores cren que a industria alimentaria está a punto de experimentar un cambio radical como o que xa produciu a tecnoloxía en moitos outros sectores. Tony Fadell, fundador da empresa de termóstatos intelixentes Nest (comprada por Google en 2014) e que agora é un investidor en start up de París, opina que está a punto de chegar unha ondada de innovación na produción agrícola similar á que cambiou o mundo da informática na década de 1970, as finanzas na década de 1980, as comunicacións persoais e empresariais na década de 2000 e as relacións sociais na actualidade.
O grande interese pola tecnoloxía agrícola e alimentaria débese a varias tendencias importantes, como a crecente demanda de proteínas (especialmente dos países en desenvolvemento) e o maior consumo dos habitantes de Occidente de produtos máis saudables e únicos. Isto deu lugar a unha explosión de innovación científica que engloba a edición de xenes, a intelixencia artificial e a tecnoloxía dixital e que se está a aplicar á produción de alimentos e aos cultivos.
Máis atractivo
“Ata hai 10 anos a agricultura non era un campo atractivo. Cando comecei a estudar en Wageningen, os meus amigos dixéronme: ¿Por que vas ir alí? É só para agricultores. Pero a situación cambiou”, di Ernst van dean Ende, un compañeiro de traballo de Marcelis.
Entidades de todo o mundo están a investir diñeiro en tecnoloxía agrícola, como novas formas de agricultura e distribución de alimentos, xestión de granxas, robots agrícolas e alternativas á carne. No quinquenio 2013- 2017 o investimento mundial anual en tecnoloxía alimentaria máis que se triplicou ata alcanzar a cifra de 10.000 millóns de dólares, segundo AgFunder, unha empresa de análise do sector de capital risco.
Dado que o cambio climático e a contaminación ambiental están degradando a terra e limitando o acceso á auga e que se espera que a poboación mundial sexa de case 10.000 millóns de habitantes en 2050, prevese que haberá unha falta de alimentos nos próximos anos. Expertos esperan que a tecnoloxía alimentaria solucione o devandito problema.
A compra por case 1000 millóns de dólares da estadounidense Climate Corporation polo xigante Monsanto en 2013 puxo de manifesto a demanda existente de novas formas de produción de alimentos e incrementou o interese polo sector, ao que xa chegaron emprendedores e grandes investidores.
(Fonte: Expansión)